مثل های قرآن کریم

مثل یکم : خاموشى نور در بیابان تاریک و وحشت زا  

مثلهم کمثل الذى استوقد نارا فلما اءضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و ترکهم فى ظلمات لا یبصرون (بقره /17).
آنان (منافقان ) همانند کسى هستند که آتشى بر افروخته (تا در سایه آن راه پیدا کند وقتى اطراف او را روشن ساخت ناگهان آتش او خاموش گردد) خدا نور آنان (منافقان ) را برد و آنان را در تاریکى ها رها ساخت که نمى بینند.
صم بکم عمى فهم لا یرجعون (بقره /18).
((آنها کر، گنگ و کورند، از گمراهى باز نمى گردند)).
قرآن در آغاز سوره بقره ، مردم را نسبت به پذیرش آیین اسلام به سه گروه تقسیم مى کند. و مجموع بحث او درباره این سه گروه در آیه بیستم از سوره ، پایان مى پذیرد. این سه گروه عبارتند از:
1. متقیان و پرهیزگاران و گفت و گوى او درباره این گروه در آیه پنجم به پایان مى رسد.
2. کافران که درست نقطه مقابل گروه متقیان مى باشند و بحث او درباره این گروه در آیه هفتم ، به پایان مى رسد.
3. منافقان و گروه دو چهره ، که به ظاهر ایمان آورده و در باطن ، جزو کافران مى باشند و حکم ستون پنجم در میان مسلمانان را دارند، بررسى قرآن درباره این گروه ، از آیه هشتم آغاز شده و در آیه بیستم پایان مى یابد.
بنابراین در آغاز سوره بقره ، درباره متقیان ، پنج آیه ، کافران دو آیه ، منافقان سیزده آیه وارد شده است و از این که گفتار خود را درباره کافران در دو آیه ، ولى درباره دو چهره ها در سیزده آیه خلاصه مى کند، خود گواه روشن بر اهمیت شناخت منافقان است که از نظر موضع گیرى ، به مراتب خطرناک تر از کافران مى باشند.