تأثیر دعا و صحبت با خداوند بر مغز انسان

دانشمندان دانشگاه آرهاوس با استفاده از سیستم اسکن مغزى به مطالعه بر روى مغز انسان در هنگام دعا و صحبت با خداوند پرداختند.

به گزارش نیو ساینتیست، محققان با اسکن مغز بیش از 20 داوطلب در هنگام دعا و صحبت با خداوند اعلام کردند مغز افراد در هنگام دعا به گونه‏اى که در هنگام صحبت با یک دوست فعال می‏شود، فعالیت می‏کند.

محققان دانشگاه آرهاوس دانمارک به منظور مطالعه بر روى این پدیده از داوطلبان خواستند یک بار به خواندن یک دعاى مذهبى و یک بار به خواندن یک متن غیرمذهبى و اجتماعى اقدام کنند. به گفته محققان در هنگام انجام عملیات اول و خواندن دعاى خداوند مخصوص مسیحیان، قسمتهایى از مغز که با مرور ذهنى و تکرار در ارتباط است، فعال شد.

طى آزمایش دوم، داوطلبان قبل از خواستن آرزوهاى خود از شخصیت خیالى بابانوئل مشغول به خواندن دعاهاى شخصى خود شدند که این عمل باعث فعال‏سازى قسمتهایى از مغز که در هنگام برقرارى ارتباط با انسانى دیگر فعال می‏شود، شد. این محدوده از مغز با تئورى ذهن (هشیارى از اینکه دیگران داراى انگیزه و غرض مستقل هستند) در ارتباط نزدیک است.

به نظر می‏رسد هر دو منطقه فعال شده مغز در این آزمایشها، رفتار خواستن و توجه به عکس‏العمل مخاطب که در این آزمایش خداوند بوده است را پردازش می‏کنند. همچنین قسمتهاى فعال شده قسمتى از قشر پیشین مغز به شما می‏روند که با توجه به قصد فرد دیگر در ارتباط است.

قشر پیشین مغز در انسان یکى از عوامل کلیدى تئورى ذهن است. به گفته محققان، این قسمت از مغز داوطلبان در هنگام انجام آزمایش دعاهاى شخصى و صحبت با شخصیت بابانوئل غیر فعال بوده است. این پدیده نشان می‏دهد داوطلبان بابانوئل را شخصیتى کاملا خیالى و خداوند را موجودیتى واقعى می‏دانند.

در عین حال مطالعات گذشته نشان می‏دهد که قشر پیشانى مغز در انسانها در هنگام تعامل با اجسام بی‏جان نیز فعال نمی‏شود. زیرا مغز از چنین اجسامى انتظار عکس‏العمل ندارد و به همین دلیل نیازى براى فکر کردن به آن جسم احساس نمی‏کند.

محققان بر اساس نتایج نهایى اعلام کردند افراد در هنگام دعا این تصور را دارند که در حال صحبت با شخصى خاص هستند که این نتیجه از نظر مسیحیان نشانه‏اى جدید از قطعیت وجود خداوند است.

منبع : خبرگزارى ابنا